door Marije Michel (Rijksuniversiteit Groningen)

Het is natuurlijk wel een beetje ver en in juni valt het ook nauwelijks in te passen in de agenda, toch hebben afgelopen week ruim honderd internationale onderzoekers de kans gezien om naar Khon Kaen in Thailand af te reizen om ter plekke het nieuwste onderzoek naar taakgericht taalleren met elkaar uit te wisselen. Na twaalf uur vliegtuig en zes uur trein, zijn we dan eindelijk aangekomen in Khon Kaen, Thailand. Met een tuktuk werden we naar de campus gereden van de plaatselijke universiteit, waar afgelopen week het TBLT congres plaatsvond. Het was er natuurlijk warm, de planten groeiden weelderig, de vuurvliegjes begeleidden ons ’s avonds naar huis, het eten viel soms net wat te pittig uit – en overdag zaten we in collegezalen met een koele airco te luisteren naar collega’s van overal ter wereld.

Het leuke aan TBLT is dat er heel veel onderzoek gepresenteerd wordt door docenten die zelf iets zijn gaan uitproberen en onderzoeken. Zo luisterde ik naar het verhaal van een docent in het primair onderwijs op het platteland van Myanmar, die keek naar hoe ze haar lessen interessanter kon maken door meer taken in te zetten en zo af te komen van TENOR (Teaching English for no obvious reasons). Het onderzoek dat Gonzalo Salas (Chili) en Azar Tajabadi (Hongkong) presenteerden, ging juist over motivatie in het middelbaar onderwijs en hoe leerders hun eigen collaboratieve houding inschatten tijdens taken die samenwerkend leren veronderstelden. Ingrid Mora-Plaza uit Barcelona liet zien hoe je op een uitdagende taakgerichte manier communicatief aan uitspraak kunt werken: bijvoorbeeld door Spaanse leerders van het Engels op een plattegrond de juiste route te laten kiezen tussen Pitstreet vs. Peetstreet (de korte i en lange ie zijn voor Spaans moedertaligen heel lastige klanken). Kris van den Branden, van de KU Leuven in België, vertelde hoe succes, autonomie en waarde de basis vormen voor inzet van leerlingen om een taal te leren (zie zijn onlangs verschenen heel inzichtelijke boek hierover). Ons eigen praatje (gepresenteerd door postdoc Anastasia Pattemore) ging juist over onze samenwerking met taaldocenten in het hoger onderwijs. Een internationale groep bachelorstudenten leerde Spaanse woordjes en uitdrukkingen door de populaire serie ‘The good place’ in het Engelse origineel te kijken en mee te lezen met Spaanse ondertiteling (hun tweede of derde vreemde taal). Meertalig tv-kijken met ondertiteling in de doeltaal is dus helemaal niet zo’n slecht idee als leerlingen echt nog aan het begin van hun leerproces zitten.

Een highlight bij congressen zijn altijd de plenaire lezingen en zo was dat ook nu: YouJin Kim (Georgia State University, VS) legde uit dat je goed taakgericht taalonderwijs niet in je eentje voor elkaar krijgt, maar je juist als team samen de kar moet trekken (It takes a village…). Roger Gilabert (Barcelona, Spanje) inspireerde door zijn omvangrijke werk naar taakontwerp te laten zien waaraan hij altijd een grondige needs analysis (behoefteanalyse) ten grondslag legt (zie bijvoorbeeld dit artikel in samenwerking met Aleksandra Malicka). De coryfee, Jintavee Khlaisang (Chulalongkorn University, Thailand) liet vanuit onderwijskundig perspectief zien hoe technologische innovaties en verschillende mobiele apps het Thaise onderwijs door de Covid-19 crisis hebben geholpen. Tot slot kwam Jonathan Newton (Wellington University, Nieuw-Zeeland) aan bod, die met zijn veelzijdig onderzoek naar hoe docenten in Azië taakgericht onderwijs in de meest uiteenlopende contexten implementeren, voor veel Nederlandse scholen een voorbeeld zou kunnen zijn.

Mijn persoonlijke hoogtepunten (behalve dan de trots die ik voelde, toen het onderzoek van ‘mijn’ docenten en postdoc gepresenteerd werd) waren de praatjes van Gabriel Michaud en Melissa Baralt. Michaud onderzocht in de afgelopen jaren hoe je feedback in online documenten (bijvoorbeeld Google Docs) kunt inzetten. Hij vergeleek leerlingvooruitgang die op basis van een geschreven tekst (a) klassiek correctieve feedback kregen: één week na het schrijven van de tekst versus (b) online correctieve feedback kregen, doordat hun docent online tijdens het schrijven in de tekst meekeek en fouten direct aanwees gedurende het schrijfproces. Wat blijkt, online feedback werkt heel goed, maar alleen als het gefocust is: geef bijvoorbeeld alleen feedback op het gebruik van werkwoordstijden of op spelling. Als leerlingen online te veel feedback kregen, konden ze het niet meer verwerken (de docent was er trouwens ook heel druk mee) en was de feedback lang niet zo nuttig. Baralt won met haar team de Distinguished Practitioner Award  voor het project Mi-Bridge: een gratis hybride lespakket inclusief docenttraining en -materiaal, filmpjes en voorbeelden om het taalonderwijs Spaans diverser te maken en met name taalleerders met minderheidsstatus (in de VS zijn dit bijvoorbeeld Afro-Amerikanen) aan te moedigen om door te gaan met het leren van het Spaans. Voor elke docent Spaans is dit een prachtige inspiratiebron om ook zelf over de diversiteit in de eigen lessen na te denken. Impressies van andere collega’s en praatjes kun je op twitter nalezen met de hashtag #TBLT2023KKU. 

Na drie dagen een druk programma zijn we uiteraard ook nog wat Thaise tempels gaan bekijken. Inmiddels zijn we weer thuis en zitten we boordevol plannen voor toekomstig onderwijs en onderzoek. Voor Nederland – en dan specifiek voor Groningen – zit er nog een bijzonder gouden randje aan de toekomst. TBLT 2025 zal in april 2025 aan de Rijksuniversiteit plaatsvinden. We kijken er nu al naar uit om ook veel Nederlandse docenten en onderzoekers te verwelkomen.